Teza głoszona przez większość partji, a wyrażona przez Stalina i Mołotowa[1], zbliża się już do tezy „trockistów“. Można ją streścić w tych słowach:
„Ze strony kułaków grozi nam wielkie niebezpieczeństwo, ale kryzys obecny jest przejściowy tylko i przetrwamy go z łatwością, krocząc nieugięcie po drodze jak najintensywniejszego uprzemysłowienia wsi. Opór kułaków złamiemy przemocą, tworząc wielkie gospodarstwa sowieckie. A zapomocą kooperatyw poprowadzimy wieś ku socjalizmowi. Głoszona przez prawicę polityka koncesji dla drobnego rolnika doprowadziłaby republikę do zguby, przyczyniając się do powstania po wsiach straszliwej klasy drobnych kapitalistów. Opóźniając rozwój ciężkiego przemysłu a faworyzując przemysł drobny dla zaspokojenia potrzeb szerokich mas ludności, — popadlibyśmy w zależność od zagranicy na punkcie środków produkcji, a nawet na punkcie konsumcji. Byłoby to początkiem kolonizacji ekonomicznej Z. S. S. R. przez państwa kapitalistyczne“.
A teraz posłuchajmy co mówią opozycjoniści:
„Nigdy nie głosiliśmy jakiejś absurdalnej walki administracyjnej z kułakami. Mówiliśmy, że trzeba się liczyć z utworzeniem się klasy bogatych wieśniaków, że trzeba działać rozsądnie, zdecydowanie a politycznie, aby nie trzeba było kiedyś, w chwili kryzysu, uciekać się do nadzwyczajnych środków. Domagaliśmy się nałożenia na bogatych chłopów przymusowej, ale oprocentowanej pożyczki w wysokości 150 miljonów rubli. Z tego powodu Stalin oskarżył nas, jakobyśmy chcieli zrobić zamach na samą zasadę nepu. Ale już w kilka
- ↑
Wiaczesław Michajłowicz Mołotow (1890-1986) – rosyjski działacz komunistyczny, radziecki polityk.
