odemnie okoliczności przerwać musiałem aż do roku 1858, gdzie go po przedsięwziętym w 1856 roku a teraz właśnie ukończonym przekładzie wszystkich dzieł Platona, natychmiast podjąwszy na dniu 2go Września, 29 Grudnia już roku tegoż doprowadziłem do kresu, zwracając się do Homera Odyssei, z którą również żwawo uprzątnąwszy się przetłumaczyłem następnie całego Thucydidesa i Memorabilie Xenofonta. Wspominam umyślnie o tak naglonéj gwałtownie a w odkradanych poniekąd jeszcze obowiązkowym zajęciom godzinach, w niejednakiém nastrojeniu do niéj zasadzających; wspominam, mówię, z umysłu o takiém aż przepędzaniu się w téj rozległéj pracy, żeby tém zawczasu złagodzić zarzuty lecz wyrozumiałéj krytyki, które licznym niedostatkom i téj pracy, nie wytoczonej w pokoju ducha i swobodzie, sprawiedliwie uczyni. Alić uwzględni ta krytyka teraz powody tych niedostatków, równie jak ja, o ważności dla piśmiennictwa przekładów których zgoła dotąd, od tylu wieków, nie posiadało, przeświadczona. Pozwolę sobie zatém jeszcze namienić, że znajdzie się za czasem niechybnie i u nas nie mało a niezawodnie bieglejszych i na tém tak zaodłożoném polu robotników, skoro zwłaszcza zapowiedziana reforma szkół w Królestwie takowych nam przysporzy. Ale czy znajdzie się dosyć cierpliwych, tyle cierpliwych ile cierpliwości koniecznie pożądają te foliowe a żmudne przenoszenia?.. Śmiem téż nieco powołać się, na trudność zaopatrzenia zaraz w to
