się i dopełni tego, przebiegłością a nie gwałtem ni wrzawą? gdzie bowiem przebiegłości trzeba, tam gwałt na nic się nie przyda. Któż więc z was Oroitesa albo żywcem mi przywiedzie albo zgładzi? który to w niczém nie dopomógł Persom, a strasznie naprzeciw nim podziałał. Już to on dwóch z pomiędzy was z łuku ubił, to jest Mitrobatesa i jego syna, już to sprzątnął powołujących go do mnie i przezemnie wysłanych, nieznośną zuchwałość przez to wykazując. Zanim więc do sroższego czynu naprzeciw Persom posięgnie się, winien przez nas zaskoczony być śmiercią.“ Dariusz tak się zapytywał, a wraz przed nim trzydziestu mężów wystąpiło, podejmując się każdy z osobna dokonania czego żądał. Owoż upierających się o pierwszeństwo powściągnął Dariusz, powołując do rzucania losów; gdy je wyrzucili, otrzymuje przed innymi właściwy Bagaeos syn Artontesa. Ten więc los zyskawszy tak sobie postąpił. Zapisawszy wiele listów i o wielu sprawach rozwodzących się pieczęć na nich położył Dariusza, i zatém zabierając je z sobą poszedł do Sardes. Tu przybywszy i stanąwszy przed obliczem Oroitesa, z zwoju listów odjąwszy pieczęć każdy z osobna wyjmował i oddawał piśmiennemu królewskiemu do odczytywania; królewskich zaś piśmiennych mają wszyscy Satrapowie. Oddawał zaś te listy Bagaeos w celu doświadczenia kopijnikow przybocznych, iżali mu nie zdradzą chęci obstąpienia Oroitesa. Widząc zatém że listy z wielką czcią przyjmują a słowa w nich zawarte jeszcze z większą, podaje inny list w którym zamykały się te słowa: „O Persowie, król Dariusz zapowiada wam, abyście zaniechali stanowić straż przyboczną Oroitesa.“ Co kopijnicy usłyszawszy złożyli przed Bagaeosem dzidy. Zobaczywszy tedy Bagaeos że posłusznymi są nakazowi listu, nabrawszy odwagi oddaje piśmiennemu ostatni z listów, w którym napisane było: „Król Dariusz Persom w Sardach znajdującym się nakazuje zabić Oroitesa." Jak tylko usłyszeli to kopijnicy przyboczni, natychmiast dobywszy szabli rozsiekali Oroi-
