utworzonych z błota na urwistych górach, gdzie nie ma dla człowieka żadnego przystępu. Na to tedy mają Arabowie wymyślać następujące sposoby, że woły i muły wypadające tudzież inne bydlęta pociągowe pociąwszy na kawały jak największe przynoszą też do tych okolic a umieściwszy je blisko gniazd usuwają się opodal od nich; wtenczas ptaki zlatując na owe kawały mięs dźwigają oneż na gniazda, ale te nie mogąc znieść ich ciężaru zarywają się i upadają na ziemię, wtedy Arabowie przybiegając tak zbierają cynamon, który przez nich zgromadzony dostaje się do innych krajów. Nareszcie z Ledanon,[1] które Arabowie nazywają Ladanon, jeszcze dziwniejsza rzecz się dzieje jak z tamtém: pochodzi ono bowiem z najsmrodliwszego miejsca a jest najwonniejsze, gdyż znachodzi się w brodach kozłów jakoby narośl (jemioła) u drzewa zaczepione. Przydatne zaś jest ono do wielu maści wonnych, i kadzą nim przedewszystkiém Arabowie.
Tyle o wonnościach niech będzie powiedziane, wyziewa zaś Arabska kraina boskiéj przyjemności zapachy. Toż dwa rodzaje owiec u nich są podziwienia godne, których nigdzie indziéj nie masz. Jeden ma długie ogony, nie krótsze jak trzy łokcie, które gdyby im się dozwoliło powłóczyć, miałyby rany z przy tarcia się ogonów o ziemię. Teraz zaś każdy z pasterzy umie robotę ciesielską do tyła, że sporządzając powózki też podwięzują pod ogony owcom, podwięzując pod każde jedno zwierzę jeden osobny taki wózik. Drugi rodzaj owiec ma szerokie ogony i to na łokieć szerokości.
Tam gdzie się południe nachyla ku zachodzącemu słońcu rozciąga się Aethiopia ostatnia z krain zamięszkałych; ta wydaje wiele złota, słonie ogromne, drzewa wszelkie dzikie
- ↑ Ladan po sanskrycku znaczy „słodki z zapachu.“ Krzew ten zwał się ledos albo ledon po grecku. Z jego żywicy zbierano pomienione kadzidło, jak potwierdza Dioskorides I, 128. Dziś obtrzaskiwaniem gałęzi, gromadzi się to kadzidło.
