zaszło w tym kraju, to teraz opowiem; a dołączy się do tego i coś z mojego widzenia rzeczy.
Zostawszy więc wolnymi Aegypcianie po panowaniu arcykapłana Hefaesta (w żadnym bowiem czasie nie byli w stanie żyć bez króla), ustanowili dwunastu królów, na dwanaście części cały Aegypt podzieliwszy. Ci pożeniwszy się między sobą rządzili takich trzymając się ustaw, ażeby ani się wzajemnie nie strącać z tronów, ani żeby jeden godził na więcéj jak miał drugi, lecz aby jak najwięcéj byli sobie przyjaciołmi. Z tych zaś powodów te także prawa postanowili, mocno ich przestrzegając: oto dana im była wyrocznia zaraz przy wstąpieniu ich na władzę, iż ten który z nich w miedzianéj czarze libację uczyni w chramie Hefaesta, ten nad catym Aegyptem królować będzie. Zgromadzali się bowiem do wszystkich świątnic. Podobało im się także pozostawić po sobie wspólne dzieło pamięci, i wystawili stósownie do tego postanowienia Labyrinth mało co nad jeziorem Moeris najbliżéj miasta tak zwanego Krokodylów położony; ten większy nad sławę o nim oglądałem. Gdyby bowiem kto mury Greków i świetne dzieła zebrał razem, wydałyby się sprawami mniejszego trudu i nakładu jak ten oto Labyrinth. A przecież słynna jest świątnica w Efezie i takaż na Samos. Były wprawdzie już pyramidy większe nad powieść o nich, i równa się każda z nich z wielu i to wieikiemi pomnikami Grecji; lecz Labyrinth pyramidy jeszcze przewyższa. Ma on bowiem dwanaście podwórz (άύλαί) pod dachem[1], z naprzeciwnemi sobie bramami, sześć na północ, sześć na południe obróconych, ciągłych; ściana zaś jedna na zewnątrz je opasuje. Gmachy w nich są podwójne, jedne podziemne drugie na powierzchni nad tamtemi, trzy tysiące ich jest, każda połowa ma po tysiąc pięćset. Górne z tych gmachów sami oglądaliśmy i przechodziliśmy
- ↑ Letronne (annall. d. voyag. VI, p. 140 npp.) aules couvertes d’un toit, non pas des cours decouvertes, mais des édifices complets en eux mémes, entourés interieurement de colonnes et couvertes d’un toit, comme le reste du labyrinthe.
