Ta strona została przepisana.
Potem poszedł z Lohmannem przed dom jego ojca, usłyszał, jak się brama zamknęła, ujrzał, jak nagórze zapłonęło światło, zaczekał skrupulatnie, aż zgasło, i postał jeszcze chwilę. Nic więcej nie nastąpiło.
Wówczas zdobył się wreszcie Unrat na odwagę, aby się położyć spać.
