Strona:PL Grzanowski Rzecz o układzie mowy Demostenesa.pdf/42

nesowi mężów z przeszłości, musiał Demostenes koniecznie na to odpowiedzieć. Gdy jednakowoż działalność jego polityczna nie została uwieńczona pomyślnym skutkiem, tak żeby mógł bez obawy dla swojej sprawy porównać się z powyższymi mężami, dlatego, chociaż dość wyraźnie zaznacza swoje podobieństwo z nimi, oświadcza, że należy raczej go porównać z żyjącymi mężami stanu, w pierwszym rzędzie naturalnie z Eschinesem. Określiwszy wreszcie przymioty i zalety dobrego obywatela, które niestety nie są udziałem Eschinesa i jego stronników, kończy swoją mowę prośbą i wezwaniem bogów, aby przeciwników jego i państwa przyprowadzili do jakiegoś opamiętania lub złe wygubili doszczętnie. Taki uroczysty nastrój mowcy mógł wywrzeć niepomierny wpływ na umysły słuchaczów i dla tego właśnie nastroju doliczyć należy końcowy §. 324. do tej drugiej części (b). –
 Schema zatem tej mowy przedstawia się następująco:

Προοίμιον §. 1–8.