Strona:PL George Gordon Byron - Manfred.djvu/57

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
NIMFA.

Wkrótce odejdę, zważ byś nie żałował!

MANFRED.

Powiedziałem nie!

NIMFA.

Powiedz, czy już odejść mogę?...

MANFRED.

Idź precz!!!...

(Nimfa znika.)
MAFRED (sam).

Igrzysko czasu i strachu narzędzie
Człowieku! ku grobowi wiesz że cię nachyla
Każda chwila; po śmierci lecz co z tobą będzie
Nie wiesz; złorzecząc życiu drżysz gdy przyjdzie chwila
Ostatnia!
Zbyt okrutne jest jarzmo żywota!
Serce jemu podległe bije na cierpienie
Lub kłamliwą radością, a któréj istota
Zaprowadzi zbłąkanych w straszne odrętwienie.
W liczbie dni co już przeszły, i tych co przyjść mają,
(Bo teraźniejszość w kole wieczności jest niczém),