odrębną u Mickiewicza w piérwszych wiekach historyi polskiej, gdzie zgodnie z niektórymi innymi pisarzami, chciałby rolę tego satrapy oceniać nie z samowolności zgubnej, lecz samodzielności.
Nie masz nazwy Stetin w tekście Bandkiego; według tekstu Bielowskiego, nie tak ją sprzecznie zapewne ze statystyką miejscowości, zatrzymujemy.
Niema nazwy rzeki podobnież w tekście Bandkiego, lubo tenże objaśnia w przypisku: „Anon. Sommersb. 1, 24, et Zusätze zur Historie und Genealogie von Schlesien 1. p. 12 (Nacha) Nacla nuncupant fluvium“. Bielowski tłómaczy ją Noteć, na mocy Bartholda Gesch. von. Rüg. u. Pom. 1,496.
Drzu, teraz miasteczko Drezdenko (Driesen) nad Notecią, zob. Narusz, hist. 3, str. 318 wyd. Most. i przypis Bielow. pod tekstem
Gród nad Notecią, stojący na pograniczu Pomorza, pamiętny z bohatérskiej obrony i położenia długo niedobytego, mianowicie pod panowaniem Krzywoustego, którego dobyciem autor uwieńcza swe dzieło, na tém je zamykając.
Z uczuciem patryotyczném w piśmie: O rzekach i spławach. (T. 1, 131—136, wywołujący wspomnienie zgasłej Kruszwicy nad Gopłem, Surowiecki, między innemi się wyraża: „Kruświca to miała przed Gnieznem i Poznaniem, że położenie jej ukazywało wszelkie bezpieczeństwo od niespodziewanych napaści, a w otwartej wojnie zrażała całą potęgę nieprzyjaciela. Z jednej strony długie i otwarte jezioro, z drugiej głębokie jego zatoki, cieśniny, odnogi Noteci
