Ta strona została uwierzytelniona.
25 Czerwca
Och! gdyby to można było się rozwieść!... Od dni dziesięciu myśl ta wpiła mi się w mózg i na chwilę mnie nie opuszcza. W nocy porywa mnie szaleństwo. Serce mi bije jak młotem, zrywam się, siadam na łóżku i ciągle te słowa „rozwód, Iza, pan Adam“, ognistemi głoskami skaczą przede mną w ciemności. Słyszę chrapanie Juljana, a ten głos powiększa jeszcze moje zdenerwowanie. Muszę się rozmówić z memi rodzicami.
Oni mnie za mąż wydali, niech oni mnie z tych pęt uwolnią. Inaczej czuję, że się stanie coś okropnego.
