Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/525

nie zaprzestał kierownictwa dziennika, owszem doglądał go starannie. Vie Française nabrało obecnie wielkiego znaczenia i popierało zwiększające się operacye jego banku.
 — Ach! pan tutaj? — spytał Walter, podnosząc głowę. — Ale jak dziwnie pan wygląda! Dlaczegóż nie przyszedłeś do nas na obiad? Skąd wracasz?
 — Obaliłem w tej chwili ministra spraw zagranicznych — odpowiedział młody człowiek, kładąc nacisk na każdej zgłosce. Wiedział, jakie wrażenie uczynią te słowa.
 — Co?... Obaliłeś?... Jakim sposobem? — pytał Walter, biorąc tę wiadomość za prosty żart.
 — Zmieniłem gabinet, ot i wszystko! Nigdy nie jest zawcześnie przepędzić takiego zdechlaka.
 Wydawca przerażony, zaczął przypuszczać, iż jego współpracownik podchmielił sobie.
 — Ależ bredzisz — rzekł.
 — Bynajmniej. Schwytałem w tej chwili Laroche’a-Mathieu na gorącym uczynku cudzołóztwa z moją żoną. Komisarz policyjny stwierdził fakt. Minister jest zmiażdżony.
 — Czy pan nie żartuje? — zapytał Walter, całkowicie zsuwając na czoło okulary.
 — Ależ nie. Chcę nawet napisać o tem do „Ech“.
 — Ale czegóż pan chce właściwie?