Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/449

 Kupił więc torebkę tych smażonych owoców, które lubiła pasyami.
 O czwartej był już na stanowisku, czekając młodej kochanki. Klotylda spóźniła się trochę. Pan de Marelle przyjechał właśnie aź na cały tydzień.
 — Czy możesz przyjść do nas jutro na obiad? — zapytała. Mąż mój bardzo byłby rad z twojej wizyty.
 — Nie, nie mogę. Będę jutro na obiedzie u redaktora. Mamy do omówienia mnóstwo interesów politycznych i finansowych.
 Zdjęła kapelusz, poczem zaczęła zdejmować gorset, który ją uciskał.
 — Patrz, przyniosłem ci smażonych kasztanów — rzekł, wskazując torebkę leżącą na kominku.
 — Ach! świetnie! Jaki ty jesteś dobry! — zawołała klaszcząc w dłonie. — Wyborne są — zadecydowała, kosztując jeden kasztan. — Wiem już z góry, że nie pozostawię ani okruszyny.
 Spojrzała na Jerzego oczyma rozpromienionemi radością zmysłową i dodała:
 — Schlebiasz wszystkim moim występkom.
 Jadła powoli ulubione łakocie, zaglądając raz po raz do woreczka, jakby chciała się przekonać, czy na długo jeszcze wystarczy.
 — Siadaj na fotelu! — rzekła. — Przykucnę u twoich stóp i będę chrupać moje łakocie.