Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/221

teź wskazówki co do pewnych źródeł dochodów niektórych naszych kolegów“.
 Młody człowiek bardziej się zdziwił niż zirytował, pojmując tylko, iż w tem wszystkiem mieści się dlań coś nieprzyjemnego.
 — Kto panu dał wiadomość o wdowie Aubert? — zapytał Boisrenard.
 Duroy nie mógł sobie na razie przypomnieć.
 — Ach! to Saint-Potin — zawołał.
 Odczytał powtórnie ustęp dziennika i zaczerwienił się nagle, zrozumiawszy dopiero, iż zarzucają mu przedajność.
 — Jakto... utrzymują, iż jest płatny za... — wybuchnął.
 — Nieinaczej! To sprawa niemiła. Pod tym względem wydawca jest bardzo surowy.
 W tej chwili zjawił się Saint-Potin.
 — Czytałeś artykuł Pióra? — zawołał, podbiegając ku niemu.
 — Tak, i wracam właśnie od tej pani Aubert. Wistocie, istnieje taka pani, ale nigdy nie była aresztowaną. Pogłoska ta nie ma najmniejszej podstawy.
 Duroy pobiegł do wydawcy, który przyjął go nieco chłodno i zmierzył go wzrokiem podejrzliwym. Po wysłuchaniu całej sprawy, Walter odpowiedział: — Udaj się pan osobiście do tej pani i napisz odwołanie w taki sposób, by