Strona:PL G Füllborn Izabella królowa Hiszpanii.djvu/534

udał się do swojej sypialni, urządzonej z wygodą i przepychem.
 Królowa po kilku dniach przyszła do zupełnego zdrowia, a zajmującą bladość cery, która jeszcze bardziej podwyższała jej wdzięki, przypisywano powszechnie początkom błogosławionego stanu, o którego możności dotąd zupełnie wątpiono. Wieść o tem, z szybkością błyskawicy przebiegła wszystkie sfery i doszła aż do ludu, który teraz innem, przychylniejszem okiem zaczął patrzeć na króla, na którego dotychczas niewiele zwracał uwagi.
 W kilka dni później, Izabella zgromadziła u siebie wieczorem kółko zaufanych przyjaciół; tak mało jednak tym razem zwracała uwagi na popisy śpiewaka Miralla, jak jeszcze nigdy dotąd. Królowa jeszcze zanadto była wzruszona zjawą owej nocy, zanadto była jeszcze przejęta gwałtowną miłością ku Serrano, która od jego powrotu, z podwójną w niej siłą zawrzała.
 Franciszek Serrano stał obok krzesła królowej — Topete rozmawiał po cichu z Narvaezem — Prim stał samotnie we drzwiach sali i pożerał wzrokiem Izabellę. Minister Olozaga bawił markizę de Beville przyjemną rozmową o jakichś ważnych rzeczach, i rak dalece ją zajmował, iż miła Francuska nie miała nawet czasu posłuchać Miralla.
 — Mości książę, rzekła Izabella do Serrano, po ukończeniu śpiewu, kiedy lokaje zaczęli roznosić chłodniki: prosimy o wasze ramię! Jesteśmy zmuszeni szukać podpory, chcąc zrobić chociażby parę kroków, tak czujemy się osłabieni po owej nocy, w której nam w nagły i zastraszający sposób przeszkodzono was przyjąć!
 — Winienem złożyć waszej królewskiej mości najczulsze za to podziękowanie, odpowiedział półgłosem Franciszek, podając rękę królowej że owa noc pozostała bez żadnych dalszych następstw, prócz opłakanych skutków, o których prędkie zakończenie codziennie Nieba prosiłem!