Strona:PL Fiodor Dostojewski - Zbrodnia i kara tom II.djvu/20

— 20 —

 — W jaką podróż?
 — A no, na ów „wojaż“... Sam pan mówiłeś.
 — No wojaż? Ach, prawda, mówiłem panu o wojażu... No, ale to kwestja bardzo obszerna... Gdybyś pan jednak wiedział, o co się pan pytasz! — dodał i nagle głośno i krótko roześmiał się. — Może, zamiast wojażu, ożenię się; swatają mnie właśnie.
 — Tutaj?
 — Tak.
 — Kiedyżeś pan zdążył?...
 — Ale z panną Eudoksją raz jeden bardzo pragnę zobaczyć się. Proszę o to serjo. No, do widzenia, ach... prawda! Zapomniałem! Oświadcz pan, panie Rodjonie, swojej siostrze, że w testamencie Marty zapisane zostały jej trzy tysiące rubli. Serjo. Marta zrobiła testament, na tydzień przed śmiercią, w mojej obecności. Za jakie dwa, trzy tygodnie panna Eudoksją może pieniądze swoje odebrać.
 — Pan mówisz prawdę?
 — Prawdę. Powiedz jej pan. No, sługa pański. Mieszkam tu od pana bardzo niedaleko.
 Wychodząc, Świdrygajłow natknął się we drzwiach na Razumichina.