ników układu słonecznego, do utrzymania pewnej gęstości materyi w przestrzeni z ciśnienia światła. To ciśnienie światła słonecznego na ziemię wynosi 74,000 ton i ma nich ziemi ten sam wpływ, jaki miałaby kula, ważąca 2½ kg., wystrzeliwana na ziemię co sekunda z prędkością światła.
Rzecz ma się zupełnie inaczej, jeżeli dane ciało jest bardzo małe. Dla równych gęstości siła przyciągania zmienia się proporcjonalnie do sześcianu promienia ciała, a ciśnienie światła do kwadratu promienia. W miarę zmniejszania się ciała, ciśnienie światła staje się stopniowo większem od siły przyciągania i ostatecznie ciało będzie raczej odpychane przez światło słoneczne, anżeli przyciągane przez masę słońca. Następuje to wtenczas, gdy ciało, mające gęstość, równą średniej gęstości ziemi (5, 7), ma średnicę równą 27 z mio milionowej części centymetra.
Wielkość ta wyraża również długość fali światła nadfijołkowego. Gdyby ciało było bardziej gęste lub szersze, byłoby przyciągane ku słońcu. Gdyby było mniejsze lub lżejsze, byłoby odpychane, i ostatecznie usunięte z układu słonecznego.
iNajciekawszą własnością tych cząstek w równowadze jest to, że pozostają one w równowadze w jakiemkolwiek bądź oddaleniu od słońca.
Siła ciążenia i ciśnienia światła są odwrotnie proporcyonalne do kwadratu odległości. A zatem ciało, znajdujące się w równowadze pod
