Strona:PL Eustachy Iwanowski-Pielgrzymka do Ziemi Świętej odbyta w roku 1863.djvu/283

największéj waleczności, tymczasem nadciągnęła wielka armija chrześcijańska, biskup Adhemar zagrzéwał do boju; „Nie lękajcie się oręża nieprzyjaciela waszego, wołał on przebiegając szyki, bieżcie, przeciw tym psom žarłocznym, dziś Bóg za was walczyć będzie. Krzyżacy okryci hełmami, tarczami, i kirysami, rzuciwszy się na most wyparli nieprzyjaciół. Na ten widok nowy zapał ogarnął chrześcijan, którzy tu i ówdzie walczyli, jedni rzucali się w rzekę, i wpław ją przebywali, drudzy wynalazłszy brody, pomimo strzałów łuczników muzułmańskich, wpadali na brzeg przeciwny. Bohemond, książe Tarentu, Godfryd, Rajmund, Robert z Normandyi, każdy na czele swego oddziału, opanowywał część brzegów Orontu. Turcy ocalone głowy w bitwach na rączych koniach unosili do Antyochyi. Wojsko, mając wolne przejście, pod dowództwem księcia Tarentu rozpoczęło szturm do miasta, które się poddało za wpływem renegata Armeńczyka. Wtedy Kierbagath, dowódzca wojsk Barkiaroka, sułtana perskiego, do szczętu zniesiony był.
 Bertrand, syn Rajmunda został hrabią Tripoli. Wielu książąt i hrabiów znużonych wyprawą, zostawując towarzyszom gorliwszym chwałę zdobycia Jerozolimy, wyruszyli z powrotem do Europy. Wojsko tedy składało się już tylko ze 100,000 wojowników, ale dobrze uzbrojonych.
 Pomimo trudów, głodu, i chorób nie zatrzymywali się w pochodzie. Palące słońce Palestyny, prawie ich dziesiątkowało, ale odwaga nie stygła. Ptolemaida, Efraim, Emaus, miejsca pełne świętych pamiątek, oglądały ich z podziwem. Święta chorągiew Zbawiciela zatkniętą została na murach Betleemu, jako znak wyzwolenia dla nieszczęśliwych mieszkańców Jeruzalem.
 Miasto święte straciło swą świetność dawną, lecz na cztérech pagórkach miało Golgotę, i kościół Zmartwychwstania, ujrzeli je nakoniec rycerze i bohaterowie. Podobni do owych nieszczęśliwych żeglarzy, skołatanych burzą, którzy na okrzyk: Ziemia! ziemia! wracają do sił, rzuciwszy się na kolana,