W której mordercze ich ramię
Zbrojna twa ręka przełamie.
Za długą nieobecność płacąc, ja-ć dokażę,
Iż będzie tak, jak pragniesz. Gdy zastępy wraże
Od ziemi tej odpędzę z wolą Adrastei
I łupów pierwociny, w wojennej zawiei
Zebrane, skoro złożę bogom, do rubieży
Argiwskich razem z tobą na czele żołnierzy
Wyruszę... Nie! Ja całą Helladę spustoszę,
Niech wiedzą, jakie krzywda gotuje rozkosze!
Jeżeli tylko dzisiaj gród nasz oswobodzę,
Ażeby módz, jak dawniej, po bezpiecznej drodze
W swem dalszem kroczyć życiu, juści ja ogromnie
Niebiosom będę wdzięczny. Albowiem co do mnie
To mówię, że niełatwo, wbrew twojej poradzie,
Cios zadać Argejczykom, dogodzić Helladzie.
Najpierwsi pono z Greków są tutaj w tej chwili.
Obniżać ich nie będę, dość mnie natrapili.
Ubijem ich odrazu, no i koniec będzie!
Wysoko sięgasz! Rzeczy miej bliższe na względzie!
Zda mi się, wolisz dźwigać, niż nakładać brzemię.
