Strona:PL Ernest Buława - Poezye studenta tom III.djvu/370

Jako gwiazda spadająca,
U mych ust, omdlewająca,
I z rozkoszy — konająca!...

I wdarłem się na szczyt skały,
Kędy ciernie jej zostały,
I już bez łzy — niemo — wiernie —
Całowałem tam — jej ciernie...
I lecąc w otchłań z cierniami,
Oświtłem — z dnia promieniami!

---

DZIKA PIOSENKA.

(Z POEMATU ARTUR.)

 Il confessa toute la verité, et je fus disculpé. — Mais on me fit un grand crime de ma resistance, et le prieur m’adressa des repreches publiques pour l’orgueil irritable qui couvait dans mon sein...^[1]

G. Sand. Spiridion.

 Entre la coupe et les lèvres il y a toujours de la place pour un malheur...^[2]

Al. Musset.

---

Czym Ciebie kochał, pytasz mnie, o droga,
Głosem nieznanym —
Tak musiał kochać Szatan pana Boga
Nim był szatanem!...

Czym Ciebie kochał, pytaj moich nocy
Stróża anioła —
Czym Ciebie kochał, pytaj w twojej mocy
Chmur mego czoła!...

Miłością twoją modlę się ludzkości,
Modlę się Bogu,
O nią się kiedyś spytaj mej wieczności
Na piekieł progu!...

1.  Wyznawał całą prawdę, i byłem usprawiedliwiony. Ale popełniłem wielką zbrodnią przez mój opór, i przeor wystosował do mnie publiczną naganę dla drażliwej dumy tkwiącej w mej piersi...
2.  Między kielichem a wargami jest zawsze miejsce dla nieszczęścia...