połączenia. Oświadczał się za racyjonalnym supernaturalizmem, w którym wiara tam się zaczyna, gdzie nauka lub wiedza kończy się. Scbleiermacher posądzał go o jezuityzm. Przy rozległej nauce posiadał Ammon języki klassyczne i wschodnie. Głównem jego dziełem jest wykład rozwoju wiary chrześcijańskie: Fortbildung des Christenthums zur Weltreligion (Lipsk 1833—40, tomów 4). Z pomiędzy licznych dzieł Ammona celniejsze są: Handbuch der christlichen Sittenlehre (Lipsk 1823; tamże 1838, tomów 3).— Entwurf einen rein biblischen Theologie (Getynga 1801, tomów 3). — Christliche Religionsvorträge uber die wichtigsten Gegenstände des Glaubens und der Sittenlehre (Erlangen 1793, tomów 6). — Anleitung zur Kanzelberedsamkeit (Eriangen 1825, wydanie 3-cie). — Summa Theologiae christianae (Lipsk 1830, wydanie 4-te).— Religions Vorträge im Geiste Jesu (Erlangen 1804, tomów 3).— Leben Jesu (Lipsk 1842, tomów 2). — Die wahre und falsche Orthodoxie (Lipsk 1849), Jest także kilka tomów krasomównych kazań Ammona (Predigten). Umarł r. 1850. Bijografjję jego obejmuje dzieło: Ch. F. Ammon nach Leben, Ansichten und Wirken (Lipsk 1850).
Ammon (Fryderyk, August von) lekarz niemiecki, brat poprzedzającego, urodzony 1799) r. w Getyndze, gdzie 1822 r. otrzymał stopień doktora. W następnym roku osiadł w Dreźnie, gdzie trudnił się praktyką lekarską z powodzeniem. W r. 1829 został professorem w Akademii Chirurgii i Medycyny i dyrektorem polikliniki, a nawet tam urządził zakład prywatny dla chorych na oczy i potrzebujących pomocy chirurgicznej. W r. 1837 został lekarzem królewskim, w 1840 r. Radcą tajnym lekarskim. Jako lekarz praktyczny położył niemałe zasługi już to pracami w rozmaitych zakładach dobroczynnych, już też usiłowaniem wprowadzenia do medycyny i chirurgii wielu zbawiennych odkryć, a praca w praktyce lekarskiej nie przeszkodziła mu wystąpić zaszczytnie w zawodzie lekarsko-pisarskim. Od r. 1830 do 1836 wydawał Zeitschrift fur Ophthalmologie (Drezno i Heidelberg), a od 1838 do 1840 Monatschrift fur Medicin, Ophthalmologie und Chirurgie (Lipsk, 3 tomy), a później czynny miał udział w redakcyi dziennika wydawanego przez Walther’a: Journal fur Chirurgie Augenheikunde. Z pomiędzy dzieł jego wymienimy: Ueber den krankhuften Schlaf; Getynga 1820; Die ersten Mutterpflichten und die erste Kindespflege, ostatnie wydanie w Lipsku 1857; de genesi et usu macculae luteae Weimar 1830; de physiologia tenotomiae, Drezno 1837; Klinische Darstellungen der Krankheiten und Bildungsfehler des menschlichen Auges, 3 tomy, Berlin 1838—41; De iritide, Berlin 1343, pismo uwieńczone przez Wydział lekarski paryzki i nagrodzone przez Rząd francuzki orderem legii honorowej; Die Behandlung des Schielens durch den Muskelschnitt, Berlin 1840; Die angeborenen chirurgischen Krankheiten des Menschen in Abbildungen Berlin, 1839—42; Brunnendiaetetik Lipsk 4te wyd. 1842. Łącznie z doktorem Baumgarten wypracował dzieło: die plastische Chirurgie, które przez Akademije w Lejdzie zostało uwieńczone. — Ammon (Karol Wilhelm), Weterynarz niemiecki, urodzony w Trakehnen, w Litwie pruskiej 1777 r., uczył się weterynaryi w Berlinie a w r. 1796 wszedł do administracyi stada rządowego koni w Friesdorf pod Ansbachem, 1802 r. został weterynarzem okręgowym w Ansbachu, 1813 Dyrektorem stada Rządowego koni w Rohrenfeld w Bawaryi, a w 1839 opuścił służbę zupełnie. Pisma jego świadczą o trafnym poglądzie, znajomości nauki i rzadkich wiadomościach i doświadczeniu; z nich ważniejsze są: Praktische Abhundlungen uber die Krankheiten der Pferde und des Rindvichs, którego drugie wydanie wyszło
