Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Eli Makower-Tom I.pdf/63

szów, poruszając się żywo i biegające oczy z ciekawością topiąc w twarzy Eliego.
 — Czterdzieści kopiéjek i pół kruczka wódki wieczorem, niedbale i patrząc w stronę widniejącéj zdaleka karczmy odparł Eli.
 Żyd, który pytał o cenę robotnika, obiema dłońmi uchwycił się za brodę.
 — Aj! aj! zawołał. A ja w Ręczynie płacę 50 kopiéjek i kruczek wódki! Zkąd ty ich wziął takich tanich?
 Eli, nie zmieniając kierunku wéjrzenia, wyjął jednę rękę z kieszeni, wskazujący palec przyłożył do czoła i rzekł:
 — Ztąd.
 Młody, bezwąsy Żydek, z rysów twarzy podobny bardzo do Eliego, zaśmiał się na to słowo z glębokiem zadowoleniem i z wyrazem tryumfu w oczach spojrzał na starszego Żyda, wyrzekającego iż płaci robotnikom drożéj niż Eli. Dwie dziewczyny stojące za progiem mrocznéj sionki spojrzały także po sobie i pokiwały głowami, uśmiechając się, jakby gestem tym i uśmiechem mówiły do siebie wzajém: jaki on mądry!
 — Nu! czemu on nie wraca? mnie pora jechać! z niejaką niecierpliwością rzekł Eli.
 W téj saméj chwili na środku uliczki zjawił się człowiek jakiś, wyglądający z postawy i ubrania na zagrodowego szlachcica.
 — Czy jegomość nie idziesz czasem do Chaima? zagadnął Eli po polsku przechodzącego i palcem wskazał karczmę.
 — A pójdę, odparł, zatrzymując się, szlachcic. Dzień dobry, panie Makower, dodał potém, dotykając czapki.
 Eli powtórzył gest i pozdrowienie szlachcica.
 — Tam poszedł po wódkę mój człowiek, ciągnął da-