Strona:PL Edward Nowakowski-Wspomnienie o duchowienstwie polskiem znajdujacem sie na wygnaniu w Syberyi w Tunce.pdf/58

a w r. 1873. z Tunki do ołonieckiéj gubernii, do miasta Pudoży. 6. Markowski Filip z Warszawy (r. k. w A.). Kiedy w Akatni Roch Klimkiewicz publicznie wyrzekł się wiary, O. Filip słysząc to, gwałtownie zapłakał i rzucając mu się na szyję, zawołał: „ach, bracie, coś ty uczynił!“ — W Tunce mieszkał razem z ks. Wolskim. Obaj wpisali się w Tunce do Różańca, i niespodzianie zaskoczyła ich policya i zabrała aparaty. 7. Piotrowicz Piotr, gwardyan z Cytowian (r. k. w A.), prowadził życie niesłychanie umartwione. Nigdy mięsa nie jadł. Chociaż miał przeszło 70 lat, wszelako obywał się bez żadnéj posługi, sam w lesie drwa sobie rąbał, sam wodę nosił, jedzenie gotował. 8. Reichenbach Jeży z Dantowa (r. k. w A.).
 Franciszkanie: 1. Godlewski Leon z Warszawy, roku 1873. przeprowadzony z Tunki do W. Ustiuga, wołogdodzkiéj gubernii, nadzwyczaj miłego i łagodnego usposobienia. 2. Tronowski Dyonizy z Lublina.
 Karmelici bosi: Brudziński Kajetan z Lublina (r. k. w A.).
 Karmelici trzewiczkowi: Anastazy Jadachowski z Gustowskiéj Woli.
 Dominikanie: 1. Bartoszewicz Jędrzéj z Malucina, gdzie był administratorem probostwa, roku 1873. przeprowadzony do Chołmogor, gubernii archangielskiéj. 2. Czosnakiewicz Edmund z Goleszyna, gdzie był administratorem probostwa (Dyec. płockiéj). Zajmował się krawiectwem. 3. Kochański Wincenty z Litwy. Niewypowiedzianie miły staruszek. Mieszkał razem z Mokrzyckim i wspólnie z nim pacierze odmawiał, a kiedy Mokrzycki wyjechał do Omska, przeniósł się do ks. Glimkiewicza i br. Anioła Sosnowskiego, także Dominikanów, i znowu z nimi wspólnie pacierze odmawiał,