Strona:PL Edward Nowakowski-Kazanie miane podczas professyi zakonnej s. Anny Joachimy od Dzieciątka Jezus.pdf/17

najlepszego, najwznioślejszego, najświętszego – zakonu, który, jak już wspomnieliśmy, przeistacza ludzi w aniołów i sprawia, że już tu na ziemi żyją życiem niebieskiem. I życie ich, tych najmilszych Bogu Karmelitanek bosych, w majestatycznej pełni rozwoju najwznioślejszych prawd i tajemnic religijnych jest najcudowniejszem odwzorowaniem życia niebieskiego na ziemi, przez zrealizowanie Chwały Bożej na ziemi.
 Zważmy nadto, że i te zakony czynne, jak Felicyanki, Urszulanki i Siostry Miłosierdzia i inne im podobne, o tyle tylko będą mogły spełniać swoje zaszczytne powołania, o ile odrywając się od tych swoich posług ludziom, podobnie jak Karmelitanki w odosobnieniu się od świata i ludzi u stóp Zbawiciela poświęcą pewien czas na osobistą pobożność.
 Toż samo czynią także i wszyscy zgoła księża i nawet ludzie świeccy pobożni w czasie rekolekcyi, w których w najzupełniejszem odosobnieniu oddają się pobożnym ćwiczeniom, czemu Karmelitanki bose poświęcają całe życie bez żadnej przerwy, śmiem powiedzieć, nawet bez wytchnienia. I do nich to literalnie dadzą się zastosować słowa Pisma św. w pieśni nad pieśniami: ja śpię, ale serce moje czuwa. Miarkując, że życie tutejsze krótkie, przelotne, ani chwileczki tego życia nie chcą bez Boga przeżyć. A miłując Boga całem niepodzielnem sercem, nie mogą nawet ani przez chwileczkę nie myśleć o Bogu, któremu poświęciły całe życie, wszystkie myśli i wszystkie swoje uczucia. Mamyż się temu dziwić, gdy zważymy, jak ludzie tego świata wciąż myślą o tem, co sobie umiłują. Z tą tylko różnicą, że gdy miłości ziemskie prawie zawsze kończą się rozczarowaniem a nieraz i rozpaczą, miłość święta ku Bogu Karme-