Nie dowiedziawszy się nic ponad to, co przeczytał, wsiadł Yale w auto i ruszył do swego biura, gdzie nie był już od dwu dni.
Ucieczka Talji była sprawą nierównie ważniejszą, niż się to wydawało inspektorowi. Parr? Straszliwa myśl powstała w głowie Derricka. John Parr, ten spokojny człowiek o głupkowatej minie?... Nie, to niemożliwe! Potrząsnął głową, ale zaraz jął zestawiać w jeden ciąg wszystkie wydarzenia, w których brał udział inspektor, w końcu jednak powiedział — ...Nie, niemożliwe!
Przyjechawszy, wkroczył zwolna na schody do biura wiodące, nie biorąc liftu.
W pierwszej zaraz chwili po otwarciu drzwi zauważył, że skrzynka listowa jest pusta. Była wielka, o patentowanej klapie, uniemożliwiającej kradzież listów z zewnątrz. Siatka druciana sięgała do posadzki niemal, a ponadto listy spadały przez aluminjowe lamele kręcące się, co czyniło wszystkie wysiłki daremnymi. A jednak nie zawierała nawet świstka reklamowego.
Strona:PL Edgar Wallace - Czerwony krąg.djvu/216
Ta strona została uwierzytelniona.
41.
Kto jest Czerwonym Kręgiem?
