Strona:PL EO Dreher - Słownik esperancko-polski polsko-esperancki.djvu/4

ej — miejsce dla pełnienia danej czynności, np.: kuiri gotować, kuirejo kuchnia.
ek — początek lub krótkotrwałość, np.: kanti śpiewać, ekkanti zaśpiewać.
em — skłonność, np.: ŝpari oszczędzać, ŝparema oszczędny.
er — cząstka zbiorowej całości, np.: sablo piasek, sablero ziarnko piasku.
estr — zwierzchnik, np.: ŝipo okręt, ŝipestro kapitan okrętu.
et — zdrobniałość lub zniżenie stopnia, np.: monto góra, monteto górka, wzgórek.
fi — pogardliwość pod względem moralnym, np.: homo człowiek, fihomo (lub fiulo) łotr.
ge — dwoje (lub więcej) osobników różnej płci, np.: patro ojciec, gepatroj rodzice.
id — dziecię, potomek, np.: hundo pies, hundido szczenię.
ig — czynić czem, jakiem, skłaniać do czego, np.: pura czysty, purigi czyścić.
iĝ — stawać się, np.: pala blady, paliĝi blednąć.
ind — godzien, wart, np.: kredi wierzyć, kredinda wiarogodny.
ing — przedmiot, służący do obsady innego przedmiotu, np.: kandelo świeca, kandelingo świecznik.
ist — zajmujący się pracą, rzemiosłem, specjalnością, np.: laboro praca, laboristo robotnik.
mis — błędnie, fałszywie, np.: miskompreno nieporozumienie.
moŝto — tytuł ogólny, np.: reĝo król, Via Reĝa Moŝto Wasza Królewska Mość.
obl — np.: duobla podwójny, kvarobla poczwórny.
op — np.: duope we dwoje, triope w trójkę.
re — zwrot, powtórzenie, np.: iri iść, reiri wrócić.
uj — rzecz zawierająca.., roślina wytwarzająca.., kraj, np.: monujo portmoneta, pomujo jabłoń, Polujo Polska.
ul — osoba z pewnym przymiotem, np.: riĉa bogaty, riĉulo bogacz.
um — nie ma określonego znaczenia i używa się w tych razach gdy inny sufiks niedość określi wyraz dany, np.: plena pełny, plenumi spełnić, mano ręka, manumo mankiet.

ˆ