Ta strona została przepisana.
LELUM.
Leży uduszony.
(Odwijają łańcuch, Sygoń się wali trupem.)
Na łuku moim kładź zatrute strzały.
O! gdyby ojca harfy jęk o! gdyby
Jeden jęk tylko harfy Derwidowéj,
A z wszystkich byłyby — o takie trupy... 35
(Wychodzą.)
SCENA CZWARTA.
Pole też same.
LECH. SYGOŃ zabity.
LECH.
Sygoń! tu do mnie! Sygoń! znów zabiłem
Ludzi dwunastu, miecz mi się wyszczerbił.
Co widzę! — Stary Sygoń leży trupem?
O! zemsta! zemsta!
(Wchodzi ŚW. GWALBERT z krzyżem.)
ŚWIĘTY GWALBERT.
Jęki króla słyszę.
LECH.
Zdejm z niego zbroję i zobacz gdzie ranny? 5
ŚWIĘTY GWALBERT.
Na ciele żadnéj nie odebrał rany,
Lecz ma zsiniałą twarz jak powieszony,
Albo zabity piorunem.
LECH.
O! zemsta
Nad piorunami!...
(Wychodzi.)
