Ta strona została skorygowana.
DO LUDWIKA NORWIDA
W BRATERSTWIE IDEI ŚWIĘTEJ.
I.
Bracie Ludwiku, módl się gorąco,
A podnieś ducha wysoko;
Na trzeźwe myśli, na czyste oko
Witajmy prawdę świecącą:
Podwoje wiedzy już otworzyła, 5
Z miesięcznej wyszła topieli,
Już jest na ziemi, już się zjawiła,
Myśmy ją pierwsi ujrzeli!
Świat nam duchowy stanął otworem,
Widzim skąd moce te biegą, 10
Które tu snem są albo upiorem,
Lub ogniem Ducha Świętego.
Widzim, i cali drżym przerażeni,
Gdy nam widzenie ukaże
Powietrze puste, pełne płomieni, 15
W szkłach wichru lecące twarze.
A cóż, gdy duchy, które przed Panem
Są prawie niczem i ciszą,
Tu nam wybuchną z pod gór wulkanem,
Albo miastami kołyszą, 20
Cóż, gdy te burze, któremi szklanna
Otchłań się morza porusza,
