Strona:PL Dzieła Ignacego Krasickiego T. 6.djvu/452

liczbie 66. Stosunek tego rękopismu do wydania Dmochowskiego oznaczyć się daje bardzo łatwo. Część pierwsza w rękopiśmie różni się od drukowanej odmiennem cokolwiek uporządkowaniem bajek; Allegorya, którą w druku umieścił Dmochowski na pierwszem miejscu, znajduje się w manuskrypcie dopiero na dziesiątem. Co do części drugiej, to nie ma w rękopiśmie następnych trzech bajek: Jodła i Jabłoń, Podróżny, Bocian i Jeleń. W części trzeciej brak dwu bajek: Wyrok, tudzież Pochodnia i świeca. Część czwarta niczem się nie rożni od drukowanej.
 Drugi wolumin obejmuje trzecią część Pana Podstolego. Nie jest to autograf, ale rękopism przepisany. Bardzo nieznaczne dostrzedz się w nim dają odmianki co do tekstu: zaznaczymy tu jednę tylko z rozdziału III księgi pierwszej, gdzie zamiast drukowanego Pana Kasztelanica występuje Pan Starosta.
 Trzeci wolumin zawiera przepisany rękopism Powieści. Oprócz tych, jakie się pod tymże napisem w wydaniu Dmochowskiego pojawiły, znajdujemy tu także następne artykuły: Demonax, Apolloniusz, Atenodorus, Mecenas, Jovianus Pontanus, Erazm, z Boterdamu. Demonaxa pomieścił Dmochowski przy Lucyanie, Apolloniusza, Atenodora, Mecenasa, Erazma z Boterdamu pod oddzielnym napisem: Pisma różne, Joviana wreszcie Pontana zużytkował w dziele O rymotwórstwie i Rymotwórcach.
 Czwarty wolumin mieści w sobie rękopism Uwag. Dwie tylko pierwsze Uwagi są własnoręcznie przez Krasickiego spisane. Inne, przepisywane, idą w takim samym porządku jak i w wydaniu Dmochowskiego; brak tu atoli artykułu p. n. O tłómaczeniu ksiąg, znajduje się natomiast artykuł p. n. Niektórych greckich rymotwórcow, których nazwiska nie są wiadome, maxymy, który-to artykuł umieścił Dmochowski w dziele O Rymotwórstwie i Rymotwórcach pod koniec części drugiej.
 Piąty wolumin zawiera wszystko to, co Dmochowski objął napisem: Lucyan, z wyłączeniem naturalnie Demonaxa tak, że rękopism kończy się dyalogiem p. n. Filozofy za przedaż.
 Szósty wolumin, największy ze wszystkich, obejmuje Życia zacnych mężów z Plutarcha i niczem się nie różni pod względem tekstu od edycyi Dmochowskiego.
 Toż samo powiedzieć należy o woluminie siódmym, w którym się mieszczą Życia zacnych mężów na wzór Plutarcha. To tylko dodać wypada, że pierwsze cztery życiorysy pisane są ręką samego Krasickiego.
 Jak z powyższego wyliczenia widzimy, nie ma między temi rękopismami, znajdującemi się w Bibliotece publicznej, ani drugiej części Satyr, ani dzieła O Rymotwórstwie i Rymotwórcach, chociaż te po-