Strona:PL Dumas - Wojna kobieca T2.pdf/163

 — Nic tam niema ładnego a oprócz pokojów komendanta, które nowo urządzone, reszta nudne mieszkania.
 — A jakże się panu zdaje, czy będą mnie badać?
 — Dość często się to zdarza.
 — A jeśli odpowiadać nie zechcę?
 — Jeśli pan nie zechcesz odpowiadać?
 — Tak!
 — Do djabła!... wiesz pan, że w takim razie używa się tortur.
 — Czy zwyczajnych?
 — Zwyczajnych i nadzwyczajnych, a to stosownie do winy... O cóż pan jesteś oskarżony?...
 — Boję się czy nie o zbrodnię stanu.
 — O! w takim razie czekają pana te drugie, dziesięć dzbanków...
 — Jakto dziesięć dzbanków?
 — Tak.
 — Cóż to ma znaczyć?
 — Powiadam, że będziesz pan musiał wypić dziesięć dzbanków wody.
 — Oho! więc n wyspie Saint-George woda jedynie główne działanie odbywa?
 — Tak, pojmujesz pan.. Garonna tak blisko...
 — Prawda; materjał jest pod ręką. A ile to wiader złożą się na dziesięć dzbanków?
 — Trzy wiadra a nawet trzy i pół.
 — A to ja spuchnę...
 — Trochę. Lecz jeśli pan zaprzyjaźnisz się z dozorcą więzienia...
 — W takim razie?
 — Wszystko pójdzie doskonale.
 — Pozwól pan zapytać się, jaką to usługę może mi wyświadczyć dozorca?
 — Może panu dać do wypicia oliwy.
 — Oliwa jest więc na to skuteczną?
 — O! bardzo, panie.
 — Tak pn sądzisz?
 — Mówię to z doświadczenia; piłem...
 — Pan piłeś?
 — Przepraszam. Chciałem powiedzieć, żem widział... Omyliłem się.