Strona:PL Dumas - Wilczyce T1-4.djvu/185

 — A! A! — zawołał podprefekt.
 Papier, który trzymał w ręku, był połową przedartego przez środek listu. Na stronie odwrotnej podprefekt wyczytał co następuje:
 ..........argrabio
 ..........muję w tej chwili wiadomość
 ..........ta, na którą czekamy
 ..........w Beaufays 26-go wieczorem
 ..........oficerowie Pańskiej dywizyi
 ..........przedstawieni księżnej.
 ..........w pogotowiu.
 ..........szacunku
 ..........O U X.
 — Do dyabła! — rzekł podprefekt — —to poprostu zawiadomienie o powstaniu; łatwo bowiem bardzo domyślić się tego, czego tu brak.
 — Niesłychanie łatwo — rzekł generał.
 Poczem, głosem przyciszonym, dodał:
 — Może nawet za łatwo.
 — I cóż mi pan opowiadał o przebiegłości tych ludzi? — spytał podprefekt. — Ależ przeciwnie, ich naiwność wprawia mnie w zdumienie.
 — Niech pan poczeka! — rzekł Dermonocurt; — to nie wszystko.
 — A!
 — Pożegnawszy się z moim handlarzem owsa, zaczepiłem żebraka, nawpół idyotę. Mówiłem mu o Panu Bogu, o jego świętych, o Matce Boskiej, o gryce, o zbiorze jabłek... zwracam pańską uwagę, że jabłonie kwitną dopiero... i nakoniec zapytałem go, czy zechce nam służyć za przewodnika, i zaprowadzić nas do Loroux, gdzie,