Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/361

 Do protokółu, spisanego przez władze miejscowe, dołączone były zeznania podróżnych.
 Bonaparte nucił tę nieznaną melodyę, o której wspominaliśmy. Było to oznaką, iż jest wściekły.
 To też ponieważ spodziewano się od Rolanda nowych informacyi, dlatego właśnie trzy razy powtórzył rozkaz wejścia.
 — Stanowczo twój departament zbuntował się przeciw mnie. Masz, czytaj!
 Roland rzucił okiem na papiery i zrozumiał.
 — Właśnie, generale, przychodzę, aby pomówić o tem.
 — No to mów. Ale najpierw weź od Bourrienne’a mój atlas departamentów.
 Roland przyniósł atlas, a odgadując o co chodzi Bonapartemu, otworzył mapę departamentu Ain.
 — Dobrze — powiedział Bonaparte. — Pokaż mi, gdzie się odbyły wypadki.
 Roland wskazał palcem na brzeg mapy od strony Lugdunu.
 — Oto, generale, dokładne miejsce pierwszego napadu, nawproost wsi Bellignieux.
 — A drugi?
 — Tutaj — mówił Roland, przenosząc palec na kraniec przeciwny departamentu w kierunku Genewy; — oto jezioro Nantua, a to jezioro Silans.
 — A teraz trzeci?
 Roland wskazał na środek mapy.
 — Tutaj; ale miejscowość Curronnières nie oznaczona na mapie.
 — A co to znaczy Carronnières? — zapytał pierwszy konsul.
 — Tak nazywają u nas, generale, fabryki dachówek; należą one do obywatela Terriera; powinnyby być oznaczone na mapie ot tutaj.