Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/290

co zaś do liczby naszych nieprzyjaciół, nie dbamy o nich, to drobny szczegół.
 — Jeśli generał Brune i jego osiem tysięcy jeńców łącznie z dwudziestu tysiącami żołnierzy, których przejmie z rąk generała Hédouville’a, nie wystarczą, pierwszy konsul zdecydowany jest wyruszyć osobiście przeciw tobie, generale, i to na czele stu tysięcy ludzi.
 Cadoudal uśmiechnął się.
 — Postaramy się — rzekł — dowieść mu, żeśmy godni stanąć z nim do walki.
 — Podpali wasze miasta!
 — Schronimy się do naszych chat.
 — Spali wasze chaty!
 — Będziemy żyli w lasach naszych.
 — Zastanowisz się jeszcze, generale.
 — Zrób mi ten zaszczyt i pozostań ze mną jeszcze przez czterdzieści osiem godzin, pułkowniku, a przekonasz się, że się już zastanowiłem.
 — Bierze mnie ochota przyjąć twoje zaproszenie, generale.
 — Tylko, pułkowniku, nie żądaj ode mnie więcej, niż ci dać mogę: sen pod strzechą słomianą albo w płaszczu pod gałęźmi dębu; konia do jazdy i przewodnika, gdy mnie opuścisz.
 — Przyjmuję.
 — Słowo, pułkowniku, że w niczem nie będziesz się sprzeciwiał rozkazom, jakie wydawać będę, niczem nie przeszkodzisz niespodziankom, jakie zechcę ci zgotować?
 — Jestem zbyt zaciekawiony, bym to miał uczynić; masz moje słowo, generale.
 — Cokolwiek bądź się stanie w oczach twoich, pułkowniku?
 — Cokolwiekbądź się stanie w moich oczach; zrzekam się roli aktora i zasklepiani się w roli widza;