Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/284

Hatry’m i z jego kolumną. Czy to wszystko, co masz mi do powiedzenia?
 — Nie, mam jeszcze oznajmić nowinę.
 — Jaką?
 — Vannes ma nowego biskupa.
 — Ala więc zwracają nam naszych biskupów?
 — Zdaje się, ale jeśli wszyscy są tacy, jak ten, mogą ich sobie zachować.
 — A jakiż to biskup?
 — Audrein.
 — Ten królobójca?
 — Audrein renegat.
 — A kiedyż przyjeżdża?
 — Dzisiaj w nocy lub jutro.
 — Nie pójdę na jego spotkanie, ale niechaj nie wpadnie w ręce moim ludziom!
 Pobożny i Serce Królewskie wybuchnęli śmiechem, który dopełniał myśl Jerzego.
 — Pst! — rzekł Cadoudal.
 Trzej mężczyźni wytężyli słuch.
 — Tym razem to prawdopodobnie on — rzekł Jerzy.
 Słychać było odgłos kopyt końskich od strony Roche-Bernard.
 — To on, napewno — powtórzył Serce Królewskie.
 — W takim razie pozostawcie mnie samego, moi drodzy... Ty, Pobożny, pędź do Grandchamp jak najspieszniej; ty, Serce Królewskie, czekaj w dziedzińcu z trzydziestką ludzi; może będę musiał wysłać posłańców na różne drogi. Ale, słuchaj, postaraj się, żeby mi przyniesiono na wieczerzę, co tylko będzie najlepszego w wiosce.
 — Na ile osób, generale?
 — Na dwie.
 — Pan wychodzi?
 — Nie, idę na spotkanie tego, który przybywa.