Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/17

 — Rozkazuj a będę posłuszny — rzekł przyszły papież.
 I złożona została przysięga służalstwa.
 Król podniósł Bertranda de Gota, pocałował go w usta i rzekł:
 — A oto owe sześć łask, których od ciebie żądam:
 Pierwsza, żebyś mnie pogodził zupełnie z Kościołem i żebyś mi zapewnił przebaczenie występku, jakiego się dopuściłem względem Bonifacego VIII.
 Druga, żebyś zwrócił mnie i moim komunię, którą mi zabrał dwór rzymski.
 Trzecia, żebyś mi przyznał dziesiątą część dochodów duchowieństwa w mojem królestwie, na pokrycie kosztów wojny z Flandryą.
 Czwarta, żebyś zniweczył i zatarł pamięć papieża Bonifacego VIII.
 Piąta, żebyś przywrócił godność kardynalską czcigodnym Jakóbowi i Piotrowi Colonnom.
 Co do szóstej łaski i obietnicy, zastrzegam sobie, że pomówię z tobą o niej w danym czasie i miejscu.
 Bertrand de Got przysiągł spełnić obietnice i łaski znane, oraz obietnicę i łaskę nieznaną.
 Tą ostatnią, której król nie śmiał wyliczyć razem z innemi, było zniszczenie Templaryuszów.
 Oprócz przyrzeczenia i przysięgi na corpus Domini, Bertrand de Got dał, jako zakładników, brata i dwóch bratanków.
 Król przysiągł ze swojej strony, że każe go obrać papieżem.
 Ta scena na rozdrożu w lesie podobniejsza była do wywoływania szatana przez czarnoksiężnika, niż do umowy, zawartej między królem a papieżem.
 To też koronacya króla, która odbyła się wkrótce