Strona:PL Dumas - Towarzysze Jehudy.djvu/129

dobrze. Oto nazwiska prawdziwe dowódców i ich przezwiska. Generał poleca, aby w listach używać przezwisk. Toż samo robi on, gdy pisze o was.
 — Czy masz listę?
 — Nie; mogłem być aresztowany. Piszcie, podyktuję.
 Prezydujący siadł za stołem, wziął pióro i pisał pod dyktando chłopa wandejskiego następujące nazwiska:
 „Jerzy Cadoudal — Jehuda, albo Okrągła głowa; Józef Cadoudal — Judasz Machabetisz; Lahaye Saint-Hilaire — Dawid; Burban-Malabry — Brave-la-Mort; Poulpiquez — Royal-Carnage; Bonfils — Brise-Barrière; Dampherné — Piquevers; Duchayla — Korona; Dupare — Straszny; la Roche — Mitrydates; Puisaye — Jan Blondyn“.
 — Oto następcy Charette’ôw, Stolfletów, Bonchampów, Rochejacqueleinôw, Leseure’ôw! — odezwał się jeden z obecnych.
 Bretończyk, zwracając się doń, rzekł:
 — Jeśli gotowi są zginąć, jak ich poprzednicy, to co im radzicie robić?
 — A bo co? — zapytał Morgan.
 — A bo to — odparł chłop — że generał, skoro tylko otrzyma waszą odpowiedź, wnet chwyci za broń.
 — A jeśli damy odpowiedź przeczącą — zapytał ktoś.
 — Tem gorzej dla was! W każdym razie powstanie oznaczono na 20 października.
 — Otóż dzięki nam — powiedział prezydujący — generał miał z czego wypłacić żołd za pierwszy miesiąc. Gdzie masz pokwitowanie?
 Chłop wyją! z kieszeni papier, który brzmiał: