Strona:PL Dumas - Sprawa Clemenceau T1-3.djvu/264

stwo, wszelkie zdrady, wszelkie słowem nadużycia: są wynikiem praw przyrodzonych i niezaprzeczonej logiki człowieczej, skoro skierowane są przeciw istocie, która czci mojej, miłości mojej, duszy mojej nareszcie — niepowetoweny cios zadaje. Częstokroć czyni to niewiedząc nawet o całej doniosłości krzywdy wyrządzonej; ale czyż mię to obchodzi? Tem gorzej dla niej, niech wie.
 Wróciłem do celki odźwiernych zapytując sam siebie co się tu teraz stanie. Na wszelki wypadek zamknąłem drzwi.
 — Macie mi prawdę powiedzieć! — było pierwsze moje słowo, a tak groźne, i tak straszne zapewne, że kobieta od razu odgadła katastrofę.
 — Jaką prawdę.
 — Do kogo ten list pisany?
 — Przecież pan widzisz.
 — Nie drwij ze mnie, potworze, albo cię uduszę:
 Straciłem wszelką władzę nad sobą. Odźwierny zrobił poruszenie.
 — Jesteśmy uczciwi ludzie, — rzekł, — i masz pan wyjść ztąd natychmiast.
 — Jesteście łotry, jesteście wspólnikami zbrodni; i jeżeli mi zaraz całej prawdy nie powiecie, każę aresztować was oboje.
 Spojrzeli na siebie.
 — Ja tam nie wiele więcej wiem od pana, — odezwała się kobieta, ale co wiem to powiem; a zresz-