Strona:PL Dumas - Sprawa Clemenceau T1-3.djvu/201

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

luczki kątku ziemi, gdzie się czułem tak zupełnie szczęśliwym!.. Zupełnie szczęśliwym/ Gdzież człowiek co by zdołał stwierdzić dwa te słowa o własnej mówiąc przeszłości? Najlepszą, najpiękniejszą cząstkę mego życia zostawiłem w owym małym lasku. Obyż kto inny mógł ją tam odnaleźć!