Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T3.djvu/32

nę z Avignonu i że go pragnie widzieć przed śmiercią.
 — Patrzaj — rzekł Chicot, — wszak mówi o Avignonie!...
 — Co chwila...
 — Daj go katu!...
 — Byłby śmiesznem, gdyby umarł.
 — Zapewne; nie życzę sobie jednak, aby umarł przed przybyciem owego jegomości z Avignonu.
 — Dlaczego?... czem prędzej umrze, tem prędzej nas do swojej obecności uwolni.
 — Ale ja nie chcę, aby ciało i dusza razem ginęły; może ten człowiek z Avignonu ma go wyspowiadać!...
 — Może to tylko gorączkowe urojenie, a on na nikogo nie czeka.
 — Kto wie?... — odparł Chicot.
 — Pan dobrym jesteś chrześcijaninem, — zakończył gospodarz.
 — Pismo Święte naucza: za złe, płać dobrem.
 Gospodarz oddalił się.
 Gorenflot, wolny od zatrudnień i trosk, zaczął tyć tak okropnie, że schody trzeszczały pod nim i zdawały się być za wąskie.
 Ast Dawid, ani Liga, nawet sam klasztor nie przeszły mu przez głowę, tylko wino burgundzkie znaczny odbyt miało, a gospodarz hotelu powtarzał:
 — Ten gruby ojciec, to musi być żyjącym potokiem wymowy.