Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T3.djvu/31

go rojalisty i wysilał się na tysiące dlań nieprzyjemności.
 Mikołaj Dawid, który wyznaczył miejsce spotkania Piotrowi de Gondy w hotelu pod znakiem „Łabędzia“, nie chciał zmieniać mieszkania i zdawał się być nieczułym na wszystko.
 Skoro tylko Bernouillet zamknął drzwi za sobą, Chicot udał się do swojej dziury, skąd przedstawi! mu się widok, rozweselający jego samotność.
 Dawid, nazajutrz po swoim przyjeździe, widząc niechęć gospodarza, odezwał się grożąc mu pięścią:
 — Za pięć, albo sześć dni, za wszystko mi głupcze odpowiesz.
 Chicot z tych wyrazów domyślał się, że Mikołaj nie opuści zajazdu, aż otrzyma odpowiedź legata.
 Siódmego dnia, skoro gospodarz nalegał aby Dawid ustąpił z mieszkania, mówiąc, że go bardzo potrzebuje, lokator zachorował.
 Gospodarz doniósł o tem Chicotowi.
 — Dobrze, dobrze — rzekł Chicot zacierając ręce — kto wie czy przyjaciel Heroda nie wyniesie się na pole Elizejskie.
 — Być może — odpowiedział gospodarz. — Straszną ma gorączkę, z łóżka się zrywa, a prócz tego, je jak wilk i silny, że o mało mnie nie udusił: doktorzy nic tego pojąć nie mogą.
 Chicot zamyślił się.
 — Czy go pan widziałeś? — zapytał.
 — Naturalnie, skoro mówię, że chciał mię udusić.
 — Jakże wyglądał?...
 — Był blady i krzyczał jak opętany.
 — A co krzyczał?...
 — Strzeżcie króla!... brońcie króla!...
 — A!... nikczemnik!...
 — Potem mówił, że czeka na pewnego mężczy-