Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T2.djvu/7

ROZDZIAŁ I

UKŁADY

 Nastąpiło chwilowe milczenie.
 Diana wzruszona wspomnieniami, czuła, jak głos jej słabnie.
 Bussy słuchał z największem zajęciem, a w duszy zaprzysięgał zemstę jej nieprzyjaciołom.
 Nakoniec, odetchnąwszy orzeźwiającym płynem, z wyjętego z kieszeni flakona, mówiła dalej:
 — Zaledwie stanęliśmy na lądzie, siedmiu czy ośmiu ludzi przybiegło do nas.
 Byli to służący hrabiego, pomiędzy którymi poznałam dwóch, towarzyszących nam, gdy nas napadnięto.
 Koniuszy trzymał za lejce dwa konie, z tych jeden kary, hrabiego, drugi biały, dla mnie przeznaczony.
 Hrabia pomógł mi wsiąść na mego i natychmiast sam dosiadł konia.
 Gertruda wsiadła z jednym ze służących.
 Po skończonych przygotowaniach, ruszyliśmy galopem.
 Hrabia wziął lejce mojego konia, chociaż mówiłam, że dobrze jeżdżę i nie potrzeba tej ostrożności;