Strona:PL Dumas - Pani de Monsoreau T1.pdf/122

 — Nawet niepodobna.
 — Bądź pan przynajmniej, ostrożnym.
 — Ach!... mój drogi, niepotrzebne zalecenie, bo dobrze mię znają.
 — Bussy jadł obiad, nie myśląc wcale, jak będzie wieczerzał; następnie o ósmej wybrał najlepszą szpadę, przypasał, mimo zakazu króla, parę pistoletów, i obwinięty czarnym płaszczem, udał się na róg ulicy Ś-tej Katarzyny, postanowiwszy czekać dwie godziny, a w razie, gdyby nikt się nie ukazał, działać na własny rachunek.
 Przybywszy na miejsce, poznał dom z wizerunkiem Najświętszej Panny, policzył następne cztery domy, i stanął przy oznaczonym.
 Dziewiąta wybiła właśnie.
 Zaledwie upłynęło dziesięć minut, gdy ujrzał dwóch jezdnych, przybywających przez bramę Bastylji.
 Stanęli przy placu Tournelles.
 Jeden z nich zsiadł z konia, podał cugle drugiemu, i postępował do domu, przy którym Bussy czatował.
 Zbliżywszy się, obejrzał się dokoła, jakby dla przekonania, czy kto nań nie patrzy, a czując się bezpiecznym, podszedł do bramy i zniknął.
 Bussy słyszał skrzypnięcie zawias.
 Zaczekał chwilę, bojąc się, aby owa tajemnicza osoba nie stała za bramą; później dopiero otworzył ją i zamknął napowrót bez łoskotu.
 Wtedy odwrócił się i przekonał, że przez ową bramę, patrzył wczoraj na Quelusa.
 Potem postępował powoli macając ściany i na lewo napotkał pierwszy schód.
 Tu zatrzymał się z dwóch przyczyn: naprzód, po-