Strona:PL Dumas - Mohikanowie paryscy T1-18 v2.djvu/957

V.

Oberża pod Sułtanem, na placu Saint-André-des-Arcs.

 Wszystkim, którzyby dziwić się mogli nieprzyjęciu przez Sarrantego tak dobrze nadającej się człowiekowi spieszącemu ofiary, jaką czynił mu Gibassier, powiemy, iż jest ktoś sprytniejszy nawet od agenta policyjnego, to właśnie człowiek, który pragnie się ukryć.
 Rzecz prosta, iż w umyśle pana Sarrantego zaświdrowało podejrzenie co do madiara tak źle mówiącego po francuzku, a który, jeśli go zapytywano w tym języku, rozumiał dobrze o co chodzi i odpowiadał jasno, lecz, gdy użyto w mowie niemczyzny, polskiego lub włoskiego, które to języki Sarranti posiadał wyśmienicie, poprzestawał na rzucaniu słów: „tak“ czy „nie“ owijając się natychmiast w swoją gunię i udając że drzemie.
 Z tych podejrzeń, jakie podczas półtoramilowego przejazdu zanurtowały w mózgu Sarrantego, błysła prawie pewność; postanowił więc, bądź co bądź, odczepić się od człowieka tak usłużnego, lecz starającego się o jak najczęstsze milczenie i kazał osobny stół nakryć dla siebie w oberży.
 Otóż to czemu zażądał dostarczenia powozu, nie mogąc oczekiwać na naprawę własnej karety ani też zająć miejsca obok szlachetnego węgra.
 Gibassier nie posiadał tyle sprytu, żeby odgadł tę nieufność; to też zmiatając jedno po drugiem danie obojętnie, rozkazał, jakoby z powodu, iż nazajutrz musiał stanąć w Paryżu, gdzie oczekiwać miał nań poseł austrjacki, aby zakładano konie co prędzej.
 Kiedy przygotowania do odjazdu poczyniono, Gibassier pożegnał Sarrantego i wyruszył, rozumując słusznie, iż generał, któremu także się spieszyło stanąć u celu, najbliższą, a więc prostą uda się drogą, choćby tylko do Ligny, ztamtąd zaś, pozostawiwszy Bar-le-Duc na prawo, zwróci na Ancerville, Saint-Dizier i Vitry-le-Francais.
 Wątpliwość zachodziła tylko co do ostatniego miasta, czy podróżny uda się ztamtąd drogi. Chalońską, czy wprost przez Fére-Champenoise, Coulomiers, Crecy i Lagny. Była to zagadka, jakiej rozwiązanie nastąpić mogło jedynie w Vitry-le-Francais.