Toussaint-Louverture poszedł do fabryki gazu został nadzorcą po upływie pięciu lat.
Szkopek z robotnika mularskiego postąpił na majstra i on budował pod rozkazami architekta te niedorzeczne domy, podobne do koszar, któremi dziś ozdabiają okolice Paryża
Haczyk, gałganiarz stał się ostatecznie przyjacielem owego Zwierzynki, czyli mordercy kotów. Stowarzyszyli się obaj do wyłapania kotów z dwunastu dzielnic Paryża. Haczyk posiada w okolicach Paryża gospodę pod znakiem „Niebieskiego Królika“ Zwierzynka otworzył przy ulicy św. Dyonizego sklep pod pociągającym szyldem „ Kotki białej“.
Co się tyczy monsigniora Coletti, ten został w ostatnich czasach kardynałem w Rzymie. Ale to nie my zamianowaliśmy go!
Nakoniec Brezyl-Roland, który najmniej jest osobistością zajmującą w tej powieści, resztę swojego życia dzielił między Salvatora i Różę, gdzie umilano mu życie o ile można, w nagrodę dobrych i uczciwych usług, jakie wyświadczył.
31 lipca 1830 roku książę Orleański, mianowany zawiadowcą królestwa, kazał przywołać Salvatora, jednego z tych, którzy z Joubertem, Godefroy, Cavaignaciem, Bastidem, Thomasem, Guinardem i dwudziestoma innymi, po stoczonej bitwie w dniu 29-tym lipca, wywiesili trójkolorową chorągiew w Tuilleries.
— Jeżeli wola narodu wyniesie mnie na tron, powiedział książę Orleański, czy sądzisz pan, że republikanie zjednoczą się ze mną?
— Z pewnością nie, odrzekł Salvator w imieniu swych towarzyszy.
— Cóż tedy poczną?
— To co wasza wysokość poczynałeś razem z nami: będą spiskować.
— To upór: powiedział przyszły król!
— To wytrwałość! odrzekł Salvator kłaniając się
