Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1074

 — Chodźmy. A ty idziesz z nami de Choiseul?
 — Najjaśniejszy Panie, muszę być za pół godziny w parlamencie; mam więc zaledwie tyle czasu, aby powrócić do Wersalu...
 — A więc jedź, jedź, kochany książę, a natrzyj tam porządnie uszu tym panom. Pokaż mi, księżno, gościnne mieszkania, pasjami lubię oglądać takie drobnostki.
 — Pójdź pan z nami, panie Mique, może zdarzy ci się sposobność posłyszeć światłe zdanie Najjaśniejszego Pana. Będziesz mógł zaraz skorzystać z niego.
 Król poszedł naprzód, księżna za nim.
 Po lewej stronie były drzwi prowadzące do kaplicy, minęli je i udali się na prawo po schodach.
 — Kto tu mieszka? — zapytał król.
 — Nikt jeszcze, Najjaśniejszy Panie.
 — A dlaczego klucz we drzwiach?
 — A prawda, przepraszam; panna Taverney sprowadza się tu dziś i mebluje.
 — Tu? — zapytał król, wskazując drzwi.
 — Tak jest, Najjaśniejszy Panie.
 — Może jest u siebie; nie wchodźmy.
 — Nie, nie; widziałam ją w tej chwili na podwórzu.
 — Obejrzyjmy zatem mieszkanie.
 — I owszem.
 Otworzyła drzwi do małego przedpokoju, po-