Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1010

łasu, a wtedy zostanie schwytany, sponiewierany i obity przez służbę. Pomyślał, że w takim razie lepiej pokazać się pokojówce, skorzystać z przewagi, jaką mu dawała podpatrzona tajemnica i zostać dobrowolnie wypuszczonym.
 W tym celu zastąpił jej drogę i stanął wprost okna, przez które przebijał się promień księżyca.
 Nicolina wzięła go za kochanka, pozostawionego w cieplarni i rzekła:
 — Cóż za nieostrożność! To ty?
 — Tak to ja, ale radzę ci nie krzyczeć i zachować się tak, jakgdybym na prawdę był tym, za kogo mnie wzięłaś.
 — Gilbert! — krzyknęła — Gilbert! a ty po co tu przyszedłeś?
 — Mówiłem ci, żebyś była cicho — odpowiedział chłodno młody chłopak.
 — Co pan tu robisz? — zapytała gniewnie Nicolina.
 — Nazwałaś mnie przed chwilą nieostrożnym, a sama jeszcze nieostrożniej się zachowujesz.
 — Bo też nie wiem dlaczego nawet pytam, o to co cię tu sprowadziło.
 — Co chcesz powiedzieć przez to?...
 — Że przyszedłeś zobaczyć pannę Andreę.
 — Pannę Andreę? — zapytał spokojnie Gilbert.
 — Wiem, że się w niej kochasz, ale wiem także, że ona wcale nie myśli o tobie.
 — Doprawdy?