Strona:PL Doyle - Zaginiony footbalista (zbiór).pdf/88

 — To nie jest tak trudno wyjaśnić. Nadeszłeś pan niespodzianie inną stroną, tak, że usłyszał pana dopiero przy zewnętrznych drzwiach. Cóż mu pozostawało? Porwał, wszystko co mogło go bezpośrednio zdradzić i wpadł do sypialni, by się tam ukryć.
 — Boże święty, panie Holmes, pan sądzi, że przez ten czas, kiedy rozmawialiśmy z Bannisterem, ten człowiek znajdował się tu obok? Ach, gdybyśmy byli wiedzieli!
 — Tak sobie wyobrażam.
 — W takim razie jest jeszcze jedna możliwość. Nie wiem, czy pan zwrócił uwagę na okno w sypialni.
 — Jest ono zakratowane trzema sztabami. Od biedy mógłby się człowiek tamtędy przepchać.
 — Słusznie. I wychodzi na róg podwórza, który jest zasłonięty. Ten człowiek mógł tędy wleźć, zostawić ślady w sypialni, a potem wymknąć się przez otwarte drzwi.
 Holmes niecierpliwie potrząsnął głową.
 — Dlaczego mamy wnioskować tak niepraktycznie? O ile pana zrozumiałem, to ci trzej studenci używają głównych schodów i kilka razy dziennie przechodzą pod pańskiemi drzwiami.
 — Tak jest, to prawda.
 — I wszyscy trzej są przed egzaminem?
 — Tak.
 — A czy masz pan na którego z nich silniejsze podejrzenie niż na innych?