Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 3.pdf/137

dziesięć lat tyle zaoszczędzę, abym mógł rozpocząć samoistną praktykę. Nagle atoli otworzyły się dla mnie zupełnie nowe, niespodziane widoki.
 — Pewnego ranka wszedł do mego pokoju jakiś, zupełnie mi nieznany pan, nazwiskiem Blessington, i zaczął bez żadnego wstępu:
 — Czy to pan jesteś tym Percy Trevelyanem, który złożył tak znakomicie egzamin i otrzymał niedawno wielką nagrodę?
 — Ukłoniłem mu się.
 — Niech mi pan swobodnie i otwarcie odpowiada, ciągnął dalej, bo może to być dla pana bardzo korzystne; ma pan dostateczne uzdolnienie, ażeby zrobić szczęście, ale czy posiada pan w równej mierze taktowny sposób zachowania się?
 — Było to dziwne pytanie. Sadzę, że mi go nie brak, odrzekłem, śmiejąc się.
 — Nie ma pan żadnych złych nawyczek? Nie ma pan skłonności do trunków, co?
 — Ależ, mój panie! zawołałem.
 — Niech się pan nie gniewa. Ma pan zresztą słuszność, ale ja się muszę o to zapytać. — Powiedz mi pan przecie, dlaczego pan przy swoich zdolnościach nie rozpoczyna własnej praktyki?
 — Wzruszyłem ramionami.