Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 1.djvu/133

remne, bo nazajutrz rano problem narzucił się nam w taki sposób, że niemożliwem było go pominąć, a nasza wizyta na wsi przybrała taki obrót, jakiegoby żaden z nas się nie spodziewał. Jedliśmy śniadanie, gdy lokaj pułkownika wpadł do środka.
 — Wie pan co nowego, sir? wyjęknął. Co się stało, sir, u Cunningham’ów!
 — Kradzież? zawołał pułkownik, zatrzymując w drodze filiżankę kawy.
 — Morderstwo!
 Pułkownik świsnął.
 — Na Jowisza! kogoż to zamordowano? Sędziego pokoju, czy syna?
 — Żadnego z nich, sir. To Wiliama, stangreta. Dostał kulą w serce i ani słowa nie pisnął.
 — Któż go więc zastrzelił?
 — Rabuś, sir. Ledwie wystrzelił i przepadł bez śladu. Właśnie miał włamać się do środka przez okno w spiżarni, kiedy Wiliam nadszedł i dał życie w obronie mienia swego pana.
 — Kiedyż to było?
 — Ostatniej nocy, sir, coś tak około dwunastej.
 — Ah! My się tam udamy natychmiast, powiedział pułkownik, spokojnie zabierając się na nowo do śniadania. — To paskudna sprawa,