Strona:PL Doyle - Tajemnica oblubienicy i inne nowele.pdf/229

 — Za wiele już rzeczy przeżyłem, aby nie dojść do przeświadczenia, że uczucie kobiety może mieć o wiele większą wartość, niżeli wnioski chłodnego rozumu. Ten list jest dla pani niezawodnie ważnym dowodem na to, co mówisz, ale gdyby mąż pani był przy życiu i mógł pisać listy, to dlaczegóż nie wrócił do domu?
 — Tego już nie wiem. To dla mnie rzecz niepojęta.
 — Czy nie wspominał nic, wychodząc z domu, że może nie wróci tak prędko?
 — Nie.
 — A pani zdziwiła się bardzo, widząc go tam na ulicy Swandam?
 — Niesłychanie.
 — Czy okno było otwarte?
 — Tak jest.
 — Więc mógł na panią zawołać.
 — Tak jest.
 — A jednak, ile wiem, wydał tylko nieartykułowany krzyk!
 — Tak jest.
 — Ten krzyk wzięła pani za wołanie ratunku?
 — Tak jest. Mój mąż podniósł ręce do góry.
 — Ale to mógł być także wykrzyk zdumienia. Być może, iż ujrzawszy panią niespodziewanie, podniósł do góry ręce.
 — Bardzo być może.
 — Czy może się pani tylko zdawało, że ktoś go pociągnął w tył?