Strona:PL Doyle - Tajemnica oblubienicy.pdf/28

ryce patrzą ludzie inaczej na te sprawy niż u nas.
 — Jak długo trwała ta rozmowa?
 — Zaledwie kilka minut. Byłem wówczas czem innem zajęty i nie zwracałem na to uwagi.
 — Czy nie słyszałeś pan, o czem rozmawiały z sobą?
 — Moja żona mówiła coś o “wchodzeniu na cudzy grunt.” Nie pojmuję, co miały znaczyć te słowa.
 — A co uczyniła pańska żona, ukończywszy tę rozmowę z pokojówką.
 — Udała się do jadalni.
 — Czy pod rękę z panem?...
 — Nie, sama. W takich drobiazgach nie liczyła się nigdy z przyjętemi formami towarzyskiemi. Siedzieliśmy przy stole mniej więcej dziesięć minut, gdy nagle zerwała się, usprawiedliwiła się kilkoma słowami, a potem wyszła z pokoju. Od tej chwili, nie widziałem jej już więcej.
 — Według zeznania pokojówki udała się następnie do swego apartamentu, wdziała długi płaszcz na suknię ślubną, włożyła kapelusz na głowę i opuściła dom. Nieprawda?
 — Tak jest, mr. Holmes, potem widziano ją jeszcze w Hyde-parku, rozmawiającą z Florą Miller, z tą samą osobą, która owego przedpołudnia była przyczyną niemiłego zajścia przed domem pana Dorana, a którą niedawno areszto-